Geplaatst op

Die verdomde schermpjes!

Het is hier al langer een hekelpunt bij ons, die schermpjes! Groot, klein, tussenmodel enfin U hebt mij begrepen!

Al onze kinderen hebben een gsm, inclusief de jongste van 9. Die gebruikt hij om spelletjes op te spelen. Daarnaast hebben ze allemaal een laptop of tablet en iedereen heeft televisie op zijn/haar kamer! Maken we even een optelsommetje? Laat maar! Het antwoord is veel, veel te veel!

Goed, niet al die schermen worden intensief gebruikt! Terwijl de drie oudsten vooral bingewatchen gaan de jongens vooral de game toer op. En laat daar nu eens het schoentje knellen.

Game tijd, hoe stel je zoiets in? Gamen op de PlayStation en dus op de televisie in de living is sowieso enkel voor woensdagnamiddag en in het weekend. Uiteraard na het gemaakte huiswerk anders gaat dat ding niet aan! Maar gamen op hun gsm/tablet is hier vooralsnog onbeperkt! Maar waar ze vroeger (lees: een paar maanden terug) heel gemakkelijk nog buiten gingen voetballen of trampoline springen, staat de blik nu op oneindig op dat kleine rechthoekje! Het enige zinnetje waar iedereen dan nog op reageert is: “Het eten is klaar!”

Ik hoef dus niet te vertellen dat dit alles behalve aangenaam is. Waar is de tijd van de gezelschapsspelletjes naartoe? Knikkeren, touwspringen, kampen bouwen,… Mijn jongens lijken wel gebrainwasht. Nu hebben we de laatste tijd ook gemerkt dat mini zijn toestel al eens meesmokkelt naar boven. Dus bedtijd is intussen ook zoiets onbekend geworden! De maat is dus stilaan vol. De spreekwoordelijke druppel is in zicht!

Nu willen we daar een systeem in brengen, in het schermgebeuren. Ik dacht, maar dat was buiten de mening van de jongens gerekend, dat een uur schermtijd op weekdagen toch wel mooi is! Als blikken konden doden dan was ik deze tekst nu niet aan het neerpennen! In het weekend mogen er gerust andere regels gelden zolang ze maar niet vastgeroest in de zetel zitten!

Hoe lossen jullie schermtijd op? Gebruiken jullie regels?

Geplaatst op

Gisteren was een goede dag!

Een goede dag want ik deed wat was, ik ging stemmen en ik hielp iemand in nood!

Niets speciaals dus maar voor mij, op dit moment, een van de betere dagen die ik al gehad heb de laatste tijd.

Iedereen ziet mij happy wezen want ja, komedie spelen dat kan ik perfect als het aankomt op mijn gevoelens en op

mijn lichamelijke klachten.

Die zijn er, die klachten. Al weken sta ik op met barstende hoofdpijn. Het betert wat in de loop van de dag maar grotendeels is het aanwezig. Wat resulteert in vaak rusten en heel wat huishoudelijk werk dat blijft liggen, uitstapjes die ik laat schieten en andere dingen waar ik nee op zeg. Uiteraard loop die was niet weg (jammer genoeg) en die huishoudelijke taken kunnen hier wel verdeeld worden. Ik ben mijn man eeuwig dankbaar voor het oneindige geduld en de massa’s begrip die hij kan opbrengen!

Mijn rug is ook weer een drama queen en zoals altijd als ik er door zit werken mijn maag en darmen ook niet helemaal mee. Probleem daarbij is dat ik heel gemakkelijk gewicht verlies. Het valt direct enorm op in mijn gezicht. Dat, samen met de wallen, is echt een topcombinatie!

Ik ga dus niet meer buiten zonder een laag make-up op mijn snoet.

De laatste week heb ik dan ook toegegeven aan de roep van mijn lichaam om even gas terug te nemen. Ik heb een week op de zetel gelegen. Platte rust! Enfin, voor zover dat lukt met een gezin natuurlijk. Maar ik heb wel degelijk mijn best gedaan om echt wel de tijd te nemen die ik nodig had!

Uiteraard waren die paar dagen niet voldoende om mij weer op te krikken. Maar hoe meer ik thuis ben, hoe meer ik pieker, hoe slechter ik mij voel dus vandaag ga ik gewoon weer aan het werk!

Ik ga heel graag werken, ik doe mijn werk ook graag dus het is een hele fijne afleiding!

Maar daar zien ze enkel mijn “happy” zelf. Ze zien me lachen met de kindjes, spelen en doen wat er moet gebeuren.

Zij zien de tranen niet die ‘s avonds overvloedig stromen. Zij zien het werk niet dat blijft liggen hier thuis. En dat hoeft eigenlijk ook helemaal niet. Want ergens is dit wel mijn zwakke kant. Een kant die al jaren aanwezig is.

Ik weet eigenlijk niet goed vanwaar het komt of hoe het begonnen is, ik weet alleen dat het echt geen leuk gevoel is.

Wat ik heel graag zou willen, is dat dit onderwerp wat meer bespreekbaar is! Mensen zouden wat meer begrip mogen tonen als het even allemaal niet meer lukt. Het is niet omdat je aan de buitenkant niets ziet dat je innerlijk niet kapot kan gaan.

Vaak is een luisterend oor al genoeg om je wat beter te doen voelen maar ik krop alles veel te veel op! Schone schijn weet je wel!

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet gelukkig ben hè. Want dat ben ik echt wel! Een geweldige vent en vijf kinderen die hun mama steunen, die begrip tonen als het wat minder loopt!

Dit is geen oproep tot medelijden! Medelijden is iets wat ik kan missen als kiespijn. Ik heb er niets aan dat iemand mij nu gaat behandelen als een zielig hoopje ellende.

Het is wel een oproep naar begrip niet alleen voor mij maar voor alle mama’s, alle vrouwen die met hetzelfde probleem kampen! Want begrip is iets dat iedereen verdient!

Dus ja, gisteren was een goede dag!

Kus, Sofie!

Geplaatst op

Opvoeden tussen de soep en de patatten!

De laatste tijd sta ik meer en meer stil bij de opvoeding die mijn kinderen krijgen. Iedereen wil toch weten of hij/zij goed bezig is en op welk vlak verbetering mogelijk is.

De eerste jaren was ik trouwens alleen maar bezig met overleven, me erdoor sleuren, zo goed mogelijk voor de kinderen uiteraard. Want geef toe, op je 18de ben je zelf nog een kind, wel eentje die op slag volwassen geworden is, eentje die direct met beide voeten in de echte wereld staat!

Ik denk trouwens dat het zo een beetje standaard is dat je een deel van de opvoeding die je thuis gekregen hebt, combineert met wat je zelf anders wil zien. Maar wat houdt dat dan precies in? Wat wil je nu precies wel doorgeven aan je kinderen en wat niet?

Ik was er naast overleven al heel snel van overtuigd dat beleefdheid en respect hele grote waarden zijn. En daar hou ik mij nog steeds aan. Mijn haren gaan rechtstaan bij kinderen die niet meer weten wat “dankjewel” nu weer precies betekent.

Dat gezegd zijnd, heb ik mij nooit afgevraagd hoe ik een bepaalde situatie zou aanpakken als die zich voordeed. Ik zie wel wat er gebeurt en sta dus nog regelmatig met mijn mond vol tanden als ik hier een of ander antwoord krijg. Want hoewel die beleefdheid en dat respect er hier ingehamerd zit, loopt het hier ook vaak anders dan ik zou willen! Om maar te zeggen dat die “perfecte opvoeding” (als die al bestaat) hier dus soms ook ver te zoeken is. Ja, ik roep soms tegen mijn bengels. Tuurlijk word ik wel eens boos. Vaak heb ik daar later spijt van!

Maakt mij dit nu een slechte of een mindere mama? Helemaal niet, verre van zelfs! Leren moeten we, uit het positieve én uit het negatieve!

Wat we hier heel belangrijk vinden, is dat de kinderen met alles naar huis kunnen komen en dat elk onderwerp bespreekbaar is. Zo hebben de oudsten bv ook geen uur om thuis te komen als ze uitgaan. Gewoon omdat we weten dat ze zich gedragen en dat ze uit zichzelf op een deftig uur naar huis komen. Waarom zouden we het onszelf dan moeilijk maken? Nu ze naar de hogeschool gaan (ze zitten niet op kot), zijn ze ook een pak minder thuis. Ik verlang enkel van hen dat ik weet wanneer ze thuis eten (en slapen) zodanig dat ik hier niet met mijn eten sta of zoals vorige week, geen eten voorzien heb. (Er zat gelukkig nog wat in de diepvries ;-).)

We proberen ook op zoveel mogelijk ja te zeggen, het moet uiteraard haalbaar blijven hè. En als iets niet lukt, zullen ze daar een deftige uitleg voor krijgen! Wil dat nu zeggen dat mijn kinderen rotverwende nesten zijn? Vergeet dat dus maar!

Ik heb van thuis uit meegekregen dat het noodzakelijke thuis aanwezige is maar willen ze net dat extraatje? Dan zullen ze ervoor moeten werken! De oudste twee hebben zo al jaren weekendwerk en een vakantiejob. Nummertje drie kan niet wachten om te mogen gaan werken. Iets met dan zelf het Kruidvat te kunnen leeg kopen! En de jongens, wel die kunnen klusjes doen! Een beetje zelfstandigheid en kennis van hoe het er in de echte wereld aan toe gaat, kan geen kwaad toch?!

Misschien nog 1 ding! En ik denk dat dat hier onze sterkste troef is! Zorg dat je met je partner op 1 lijn zit! Nee is nee! Dus papa zegt dan ook echt wel nee!

Denk jij nog tips te hebben voor mij, vertel ze mij! Want ook al heb ik twee volwassen dochters, ik leer nog dagelijks bij!

Dikke kus, Sofie!

(Met dank aan de liefste zus van de wereld ♥️)

Geplaatst op

Uitstel is geen afstel

Een van mijn eerste blogposts ging over mijn drang om weer met mijn neus in de schoolboeken te duiken. Nu vragen sommigen zich misschien af hoever ik daarmee sta.

Wel voor de zoveelste keer heb ik mijn plannen moeten terugschroeven. We zijn namelijk volop bezig om uit te vissen wat er nu precies aan de hand is met onze jongste zoon en het plannen van onderzoeken, papieren in orde brengen en dergelijke gaat echt niet in mijn koude kleren zitten.

Ik zit momenteel in een serieuze dip. Mijn hoofd zit volledig vol. Met zorgen en met ideeën. Maar de zorgen halen momenteel de overhand! We hebben vandaag een afspraak met de neuroloog achter de rug maar ik heb het momenteel even te lastig met te verwerken wat daar allemaal gezegd is om het nu al neer te pennen!

Ik leef een beetje op automatische piloot. Ik ga werken en doe wat er van mij verwacht wordt. Ik kom thuis en rommel wat maar alles gaat eindeloos traag. Er lijkt ook totaal geen einde te komen aan de bergen werk die ons gezin meebrengt, uiteindelijk ze we met 7 dus het stopt ook nooit! Regelmatig vind ik de moed niet om te koken dus de chinees en de frituur zijn een beetje mijn beste vriend. Daarnaast heb ik een haat-liefde verhouding met mijn bed. Ik ben zo ontzettend moe maar omdat ik veel te veel pieker, komt er van slapen niet veel in huis.

Het gaat voorbij. Daar ben ik mij ten volle van bewust! Dit gaat echt voorbij. Maar voor nu, sorry voor mijn gezaag maar laat het mij vooral eerlijk ouderschap noemen. Want zowel jij als ik weten dat moederschap niet altijd rozengeur en maneschijn is. Maar ik zou het voor geen geld van de wereld willen missen!

♥️