Categorie: persoonlijk

Geplaatst op

Lentefeest Thies

Uitstel is geen afstel

We twijfelden al lang. Doen we nog iets of laten we het toch maar voor wat het is. Maar Ze kregen allemaal 2 communie- of lentefeesten dan trek je dat ook door naar de jongste spruit he!

Maar tante Rona stak daar dus oorspronkelijk een stokje voor. We zijn sowieso al niet van de grote feesten maar je wil toch wel je dichtste familie erbij. Dus dat was niet mogelijk. En toen het dan uiteindelijk wel weer mocht,zat elk weekend zo danig snel volgeboekt dat het telkens werd uitgesteld.

Het is zover!

Een week of twee geleden, in een gekke bui dachten we: kom joh, laat ons op vrijdag de 13de ’s avonds even een feestje bouwen. En zo gezegd zo gedaan!

Deze mama snel de auto in en richting Ava om versiering op te halen. We kozen al online het thema en met dat in mijn achterhoofd doolde ik vrij lang rond in de winkel. Ik wilde het dan ook perfect hebben!

Naast de versiering, wou ik toch nog een extraatje. En ook dat vond ik terug bij Ava! Kijk snel even mee!

De Zweedse fakkel was een schot in de roos om marshmallows te maken en de pinata was een gigantisch succes. Zowel bij Thies als de neefjes en nichtjes!

We hadden een zalige avond. Uit respect voor de familie geen foto’s van hen maar ze waren er wel!

Deze blog kwam tot stand in samenwerking met Ava (Ava Moments)

Geplaatst op

Terug studeren, wat nu?

Dat diploma toch..

Wie mij al even volgt, weet dat het halen van mijn diploma iets is wat hoog op mijn bucket list staat. De ene wil gaan parachute springen of het noorderlicht vinden. Ik wil mijn diploma middelbaar onderwijs halen. Alleen, het is toch even zuchten want hoe begin ik hier in hemelsnaam aan!

Kleine tegenslag

Ik schreef me in en betaalde mijn lidgeld. Ik ging op onderzoek op de site van de examencommissie en zag dat ik vrijstelling kon aanvragen voor de vakken waar ik wel voor slaagde. Dus ik mailde de middelbaar school waar ik zat en kreeg netjes alles toegestuurd. Het was niet veel maar een aantal vakken zou ik kunnen schrappen of tenminste dat dacht ik. Het duurde even voor ik een tegen bericht kreeg maar blijkbaar mag je laatste resultaat maximum 7 jaar oud zijn om mee te tellen. Laat ons zeggen dat mijn resultaten al wat gedateerder zijn..

Waar beginnen?

En dan nu he? Waar moet ik beginnen? Welk vak zal ik eerst verwerken? Er komt wel wat bij kijken. Je krijgt een lijst met wat je moet kennen maar je krijgt geen leerstof dus die moet je op eigen houtje allemaal bij mekaar sprokkelen.

Wat denken jullie? Welk vak zou ik eerst onder handen nemen? Ga ik voor geschiedenis of Frans of aardrijkskunde? Ik verwacht de komende maanden nog wat grijze haren bij. Maar ik ga ervoor!

Geplaatst op

Het lege nestsyndroom (of toch half)

Verrassing

Ergens begin december moet het geweest zijn toen de bliksem figuurlijk insloeg. Het is rond die periode dat Lauren en Emilie voor het eerst lieten vallen dat ze misschien wel eens alleen wilden gaan wonen. We keken hier eens naar mekaar en lachten eens. Dat zagen we nog niet direct gebeuren. Waren wij even verkeerd.

Het onderwerp kwam steeds vaker ter sprake tussen de soep en de aangebrande aardappelen. En voor we het wisten, stond hier een halve extra huisraad in de garage. Niet goed wetende wat er eigenlijk aan het gebeuren was, verbeet ik regelmatig de tranen. Hoe fijn het ook is om te weten dat ze er samen voor gaan, even moeilijk was het voor mijn mama hart om afscheid te nemen.

Nog geen week later gingen we appartementen bekijken. Nu ja, appartementen? Uiteindelijk gingen we maar 1 bekijken en waren ze op slag verliefd. We stonden erbij en keken ernaar. Vreugde en verdriet kan soms heel dicht bij mekaar liggen. Hoe was het mogelijk dat ze dat de week ervoor eens langs hun neus lieten vallen en ze nu nog net geen handtekening gezet hadden.

Verhuisdozen sleuren

We vierden kerst en nieuw nog samen. Heel dubbel, de laatste die we echt samen zouden zijn. Ik genoot dubbel zo hard en nam elk gevoel in mij op. En toen, een luttele seconde later, was het zover. De moment waarop we dozen en materiaal in de auto’s begonnen te stapelen, tetrisgewijs. Ontelbare keren zijn we op en af gereden. Geschilderd, gepoetst, ingepakt en weer uitgepakt. Maar een dikke week later stond hun slaapkamer hier leeg en waren er in hun appartement twee slaapkamers gevuld. Ik denk dat ik in die week niet goed geweten heb hoe ik mij moest gedragen. Je wil blij zijn want dit was echt wat ze wilden maar tegelijk breekt je mamahart in duizend stukjes. Als mama ben je gewoon nooit klaar om ze volledig los te laten.

Een nieuw begin

En dan, een woensdagavond, terwijl ik de vaatwas vulde en in de kookpotten roerde, stonden er twee te trappelen in de keuken. Klaar voor hun nieuw begin. Een dikke knuffel en nog wat wijze woorden verder, trokken ze voor de laatste keer de voordeur achter zich dicht. Tranen met tuiten maar tegelijk zo een gevoel van trots! Want we zijn er vast van overtuigd dat ze een mooie toekomst tegemoet gaan!

Geplaatst op

Crashen en weer doorgaan

We spreken februari 2021. Acute pijn onder mijn linker schouderblad. Geen idee wat er aan de hand is maar het was pijnlijk en met momenten onhoudbaar. Dus toch maar naar de dokter. Accute aanval van Zona zo bleek. Rusten (grapjas), zalf en wat pilletjes zouden zijn werk moeten doen.

Blijf thuis, Sofie. Dat waren de woorden van de dokter. Je doet jezelf meer kwaad dan goed. Ik vroeg of ik besmettelijk was en dat was niet zo. Dus Sofie ging vrolijk door. De zalf deed zijn werk, de blaasjes minderden en de pijn ging traag weg.

We zijn intussen 2 maanden verder en ik blijf maar sukkelen met een irritante pijn in mijn schouder. Vervelend maar het houdt mij van niks tegen dus ik ga door. Er gaat geen alarmbelletje rinkelen. Tot ik 3 weken geleden thuiskwam en op de grond ineen zakte. Alle fut, elk beetje energie was weg. In de plaats kwam ademnood en een drukkende pijn op mijn borstkas. Had je mij gezegd, je test positief, ik had je geloofd. Ik geraakte niet binnen bij de huisarts dus de wachtpost gebeld. Ik moest een afspraak maken als corona patiënt wegens teveel symptomen maar kon gelukkig diezelfde avond nog gaan.

De sneltest bleek negatief maar daar zat ik, zonder adem en pijn, zoveel pijn in mijn borstkas, het straalde volledig uit naar mijn schouder. De dienstdoende dokter van spoed werd erbij geroepen en ik werd volledig onderzocht. De adem en druk werden verklaard als syndroom van Tietze. Mijn schouder ging onder de foto’s en er werd een echo genomen. Ontwrichting en volledige ontsteking van het beursslijm rond de pezen.

Vraag me niet hoe het komt want ik heb geen flauw idee. Ik ben niet gevallen, niet gebotst en bij mijn weten doe ik niet aan slaapwandelen. Ik werd goed verklaard om de dag erna te gaan werken. Mijn mond bleef achter mijn mondmasker net niet openstaan van verbazing. Ik ga door als ik kan maar nu zat ik daar, te happen naar adem en werd doodleuk naar huis gestuurd met de woorden: je bent vandaag gaan werken dus dat zal morgen ook wel lukken.

Gelukkig kon ik vrijdag al bij mijn huisarts terecht. Syndroom van Tietze werd bevestigd en is versterkt door onderliggende stress. Hij was duidelijk. Thuisblijven tot ik er volledig bovenop ben. Ik was minder enthousiast. Ik zit niet graag thuis. De muren komen op mij af. Ik kreeg andere medicatie en ook voor mijn schouder werden nieuwe pillen voorgeschreven.

Ik heb een week naar adem gesnakt toen het uiteindelijk wat beterde. Maar mijn schouder bleek de grote pijnlijke factor te zijn. Niet op kunnen liggen, arm niet hoger dan schouder kunnen heffen. Er ging een cortisone spuit in waar ik verschrikkelijk op gereageerd heb. Ik gaf bijna licht in het donker, zo rood zag mijn gezicht. Een chemische smaak in mijn mond en constant misselijk. Om nog maar te zwijgen van de druk die ik voelde. Ik heb dagen gehuild. Ik heb de mensen afgesnakt die het dichtst bij mij staan. Ik ging van bed naar zetel en omgekeerd. Eten werd een drama want mijn maag lag volledig ondersteboven van de cortisone. Ik ben intussen bijna 9 kilo kwijt. Iets wat voor velen als muziek in de oren klinkt, is voor mij echt een hel. Ik kom amper bij dus ik was zo blij toen ik eindelijk de 60kg bereikte. Het zal weer even duren voor ik daar nog geraak.

Intussen gaat het op en af. Ik ben doodop ook al lig ik meer neer dan wat anders. Maar ik wil weer buiten. Leuke dingen doen. Die kosten mij helaas heel veel moeite. Nog steeds.

Het zal lastig zij maar dit komt goed. Want ik heb ondervonden wat een steun ik achter mij heb. Het heeft mij gesterkt, het heeft mij tranen met tuiten doen huilen eens ik het besefte!

Nog even en ik ben er weer! Beloofd!

Geplaatst op

De school start opnieuw en nu?

Toen meneer Weyts vorige week aankondigde dat alle lagere klassen opnieuw zouden kunnen starten, brulde ik heel luid naar Thies dat het zover was. Maar mijn woorden waren nog niet half verdwenen of ik stelde mij direct verschillende vragen.

Die vragen bleken niet onterecht want heel wat leerkrachten en andere ouders reageerden vol onbegrip op mijn Insta-stories. Goed, je laat dat dan wat zinken zoals dat heet en er gaan weer wat dagen over.

Dagen die zo bleek, nog verwarrender werden dan ervoor. Organisatorisch niet mogelijk? Dan passen we toch gewoon de afstandsregel aan. En het is mooi uitgelegd hé dat kinderen niet ziek worden en toch geen massaverspreider zijn. Nu goed, ik dacht, ik stuur mijn kind naar alle waarschijnlijkheid 2 dagen in de week naar school, de andere dagen kan hij perfect thuis blijven. Maar niets is minder waar, ze mogen gewoon alle dagen, behalve woensdag, terug naar school. Want meneer Weyts verkondigde toch maar mooi dat als die bubbels op de speelplaats niet lukken, het ook niet hoeft.

En als klap op de vuurpijl mogen ze ook terug turnen op school. Echt, voor mij is dit ineens vuurwerk in mijn hoofd.

Ik kan heel goed begrijpen dat andere ouders hier niet zo over denken en er ook totaal geen graten in zien. Maar deze mama heeft het er verdomd moeilijk mee. De traantjes vloeiden al rijkelijk, mijn moeder de gans gevoelens namen serieus de overhand.

Dit is absoluut geen verwijt naar de school toe, in geen enkel geval. Zij doen enkel wat zij achten dat mogelijk is.

Bij deze wil ik trouwens ook de juf van Thies tot in het oneindige bedanken. Elke week opnieuw werd de leerstof in een spel gegoten. We zagen zo onder meer de Mol passeren net als expeditie Robinson en James Bond. TikTok werd via school een hit en het raambezoekje wordt nog dagelijks vermeld! Dankjewel juf Jade!

En om af te sluiten, ik hoop dat het snel vakantie is want ik denk dat elk kind, elke ouder, elke leerkracht en noem maar op, nood heeft aan alles even los te laten.

Het komt goed!

Geplaatst op

Het huishouden ten huize Pauwels

Laat ons beginnen met te zeggen dat ik geen huishoudwonder ben. Mijn moeder zaliger ging nochthans niet slapen vooraleer alles op zijn plek stond, de afwas gedaan was en het laatste beetje was in de kast lag.Helaas, dit werkt absoluut niet voor mij. Tenzij ik graag binnen de kortste keren opgenomen wil worden ofzo. Tonnen respect voor degenen bij wie het wel werkt.Ik heb dan ook geen vast routine schema om mij door de week te ploeteren. Ik pak de zaken aan zoals ze op mijn pad komen en afhankelijk van hoe mijn humeur is. Het ligt hier dus meestal wel netjes maar niet gelekt en gelepeld zoals ze dat hier zeggen.En zoals het een groot gezin betaamd, schakel ik dus ook de kinderen en manlief in om ons huis toch iets of wat op orde te houden. De ene is daar al wat enthousiaster in dan de andere waardoor mijn gezaag vaak beperkt blijft tot 2 van de 6 huisgenoten. Ik noem bewust geen namen :-).

Verschillende methodes

We hebben al vanalles geprobeerd om de kinderen mee aan het werk te krijgen. Zo pasten we een tijdje de scrum methode toe. Maar ook dit bleek geen lang leven beschoren. Dus we gingen ons beperken tot de taken die echt wel dagelijks moeten gebeuren zoals tafel dekken, vaatwasser vullen/legen en de keuken netjes achterlaten.
Dit alles gooiden we in een overzichtelijk schema en na heel wat gepuzzeld kwamen we bij een redelijke overeenkomst.
Nu, er loopt nog steeds heel wat mis. Denk maar aan iemand die ziek is. De oudste twee die ’s avonds les hebben waardoor ze hun taken niet kunnen doen en zo hebben we elk excuus wel al tig keer gehoord.
Maar vooralsnog werkt dit het best.

En toen kwam Corona..

Tien weken geleden, of zijn het er al elf, moesten we noodgedwongen allemaal thuis blijven. Geen komen en gaan van pubers maar ook de taken die plots in getallen toenamen want thuis is ook vaker de tafel dekken en vaker de vaatwas die draait. Al bij al valt dit tot op de dag vandaag vrij goed mee. De keuken blijft al wat langer overhoop maar we knijpen een oogje dicht want het lost zichzelf meestal wel op.

Extra taken.

Alleen, door iedereen hier constant thuis te hebben, werd het voor mij moeilijker om mij door mijn andere taken te worstelen in combinatie met het schoolwerk van de jongste zoon. Daarbovenop toch een beetje toezien dat nummer 3 en 4 hun taken binnen gestuurd raken, maakt dat het huishouden een beetje verwaarloosd wordt. Ik ben ook blijven werken dus  extra tijd is er niet om alles gedaan te krijgen.De was loopt de spuigaten uit. Alsof elk van de kinderen hier met een lief zit waar ik niet van af weet. Kamers liggen nog sneller overhoop dan voordien en de frigo, die geraakt wekelijks op sneltempo leeg. Waar steken die dat toch allemaal?Gelukkig heb ik dan drie dochters die zich “met plezier” mee over de was ontfermen en er voor zorgen dat vooral de plooiwas snel gedaan geraakt. Ik laat ze nu ook wat strijken maar ik denk dat de meeste mama’s wel zullen herkennen dat ze dit toch nog liefst zelf doen.Ja, ik zit af en toe te kwijlen op die prachtige foto’s op Instagram waar geen speelgoed, laptop of glas in de weg staat. Maar het is wat het is. En wij voelen ons goed bij hoe het hier draait. Ik mag dus zeker niet klagen van de afgelopen weken. Ook al verliep niet altijd alles “volgens de boekjes”, we overleefden alles als gezin en daar ben ik echt trots op!

Geplaatst op

Einde van de lockdown light of net niet..

Miljoenen mensen zaten vrijdag op het puntje van hun stoel met een chipke en een glaasje. Want de verwachtingen waren hooggespannen. Is die exit nu eindelijk na 6 lange weken in zicht?

Afstand houden

Aangezien de jeugd graag terug naar school wil, herhalen we eerst schools gewijs wat we de laatste weken geleerd hebben! Afstand houden, hoesten en niezen in de elleboog en papieren zakdoeken gebruiken.

Met wat bedankingen van de premier naar ieder van de bevolking kunnen we dan eindelijk beginnen aan het langverwachte resultaat van die urendurende vergadering.

Powerpoint

Na 4 mei veranderd er eigenlijk niets behalve dan dat stoffenwinkels ook open mogen. Logisch, we moeten die mondmaskers, die nu ineens wel nodig zijn, toch ergens zelf kunnen kopen want voldoende voor iedereen, zjjn er nog steeds niet.

11 mei: winkels mogen weer open. Hoeraaaa, massaal naar de Action en naar het Kruidvat. Maar durf geen familie of vrienden te bezoeken want het zal je zuur opbreken!

Je mag wel met twee vrienden gaan sporten in de buitenlucht. Maar diezelfde twee vrienden zijn niet welkom in je tuin! Zelfde buitenlucht denk ik dan.

18 mei: scholen mogen open. Enfin, die mogen eigenlijk op 15 mei al eens proefdraaien! Maar ze konden niet kiezen tussen die twee datums dus vandaar dat die 15de een proefdag is. Goed, het eerste, tweede en zesde leerjaar mag naar school. Het is te zeggen, ze mogen in groepjes van maximum tien les krijgen. En de andere leerjaren? Die mogen ook naar school, Ahja want er is opvang voor iedereen die werkt. Het overgrote deel van de mensen dus.

Kleuters moeten thuisblijven. Zeker tot einde mei. Tenzij je werkt, dan is er opvang. Opnieuw, heel wat mensen gaan aan de slag, dus veel kinderen zullen ook terug op school zijn voor die opvang.

In het middelbaar mag alleen het 6de naar school. En ineens wordt daar zaterdagmiddag ook het tweede en vierde aan toegevoegd. Dat stond niet in die PowerPoint. Of misschien kon ik de kleine lettertjes niet goed lezen.

Moederdag

En dan de klucht van vandaag. Moederdag gaat niet door op 10 mei dit jaar. Neen, meneer Jambon gaat er persoonlijk voor zorgen dat dat dit jaar op 17 mei valt. Wel enkel in Vlaanderen. Ahja, want bloemenwinkels mogen pas 11 mei open. Maar durf niet op bezoek gaan bij je mama die 17de mei.

Maar aan alles valt een mouw te passen! Want als je nu gewoon afspreekt in de Hema, de Ikea, de weet ik veel wat, dan mag het wel! Mits mondmasker en afstand.

Die hebben dus 8u samengezeten om hiermee af te komen. Nog meer verwarring dan dat er al was.

Ik hoop dat we als persoon beter doen dan het voorbeeld dat we krijgen van uit de regering. Want née meneer de Duitse minister en meneer DiRupo, het is niet oké om met jullie hoofden tegen elkaar te fluisteren. Ook voor jullie is het anderhalve meter!

Leerkrachten

De afgelopen weken is er massaal veel kritiek gekomen op de leerkrachten. Die mensen zitten immers al weken op hun gat zonder ook maar ene klop uit te voeren! Benieuwd wat er nu allemaal weer zal gezeverd worden over hen. Want met wat nu van hen verwacht wordt, kan ik mij voorstellen dat die mensen echt het bos door de bomen niet zien.

Uitnodiging

Bij deze zijn jullie ook uitgenodigd om de verjaardag van de oudste twee, die van mijn man en de mijne, de jongste dochter en de oudste zoon te komen vieren. Niet bij ons thuis. Neen, we gaan op locatie deze keer. Ik dacht aan de carrefour ofzo. Daar mogen we afspreken en hebben we drank en hapjes bij de hand!

Geniet van jullie weekend!

Geplaatst op

Wat vliegt de tijd!

Ik denk dat ik maximum 5, nee misschien toch 10 keer met mijn ogen geknipperd heb. En poef, ik heb twee dochters van 20. Hoe dan?

Het zijn er twee

Het lijkt wel gisteren dat de gynaecoloog zei dat jullie echt wel met twee in mijn buik zaten. Twee identieke minimensjes die 8,5 maanden lang ervoor gezorgd hebben dat ik een easy peasy zwangerschap had. Een vlotte bevalling en een start in het ziekenhuis later stonden we in de “echte” wereld.

Bumpy ride

Dat het niet makkelijk was, is een understatement. Want geef toe, twee pagadders, alleen gaan wonen en ergens een poging doen om te gaan werken als je 19 bent, mission impossible zou je denken. Er was hulp he, papa, mama en de grootouders maar uiteindelijk moest ik wel voor jullie zorgen, logisch ook. Dus die automatische piloot waar iedereen het wel eens over heeft, was toen mijn beste vriend.

Opgroeien is ook niet makkelijk! Van baby naar de peuterpubertijd maar dan maal twee, een roller-coaster is er niets tegen. In je kleuterjaren verhuizen, van school veranderen, nieuwe vriendjes leren kennen, makkelijk was dat allemaal niet. Maar jullie hadden elkaar. Hoewel, eens jullie kleuter waren, was het spreekwoord water en vuur zo toepasselijk. En dat ging door tot we beslisten om jullie niet meer samen in de klas te laten zitten. Topidee, echt waar! Het lager onderwijs ging dan ook een pak vlotter dan die kleuterjaren.

Tieners, de ene al wat makkelijker dan de andere (knipoog naar de moeilijkste ;-)). Kalverliefdes en toch die ene jeugdliefde. Alles passeerde de revue.

De deuren slaan nog steeds even hard toe. De zuchten klinken steeds luider en ik ben ervan overtuigd dat die ogen ooit eens uit jullie oogkassen gaan rollen maar verdomd wat ben ik trots op jullie. We hebben het toch maar gedaan. Samen, wij drie tegen de wereld!

Gelukkige verjaardag meisjes!

Tram 2, laat die alsjeblief wat trager rijden dan de vorige, deal ?

Dikke kus, mama X

Geplaatst op

Al 17 jaar weg en nog steeds zo dichtbij.

Elk jaar opnieuw is dit, 14 april, een kutdag. Ik kan het gewoon niet anders beschrijven. In het holst van de nacht kwam het telefoontje waar je van weet dat het kan komen maar dat je niet wil krijgen.

Plots was je weg, lieve pepe. Weggerukt uit ons leven. Na al die jaren snap ik het nog steeds niet. Je was geopereerd. Gezond verklaard en klaar om naar huis te gaan. En toch, ineens was het gedaan. De enige troost die we hebben, is dat je niet afgezien hebt.

Wat er ook gebeurde, je stond altijd voor me klaar. Jarenlang sliep ik bij jullie als papa moest gaan werken. Zelfs toen ik onverwacht zwanger was, was jij degene die me onvoorwaardelijk steunde, me moed insprak en zorgde dat ik telkens weer op mijn pootjes terecht kwam.

Zou je weten hoe vaak je hier vernoemd wordt? Hoe vaak ik verwijs naar jou bij bepaalde woorden of zegswijzen? “Pepe Jozef zou gezegd hebben”, weerklinkt hier wekelijks minstens een keer of twee.

Ik herinner me als de dag van gisteren hoe je elke middag opnieuw stond te wachten tot ik uit school kwam. Eerst op de speelplaats, daarna tot aan de poort, de Sint-Annabrug tot uiteindelijk de voordeur. Hoe moeilijk je ook kon stappen, je bleef trouw op post.

Ik was dan ook apetrots dat onze jongste zoon uitgerekend op jouw geboortedag, 4 september geboren werd. Geen haar op ons hoofd dat ook maar een seconde twijfelde om hem als tweede naam Jef te geven. En hij weet perfect vanwaar zijn naam komt en hij draagt hem met de grootste trots.

Pepe, er gaat geen dag voorbij dat ik je niet mis en niet aan je denk !

Ik zie je graag !

Fie x

Geplaatst op

Brief aan mijn dochters

Lieve meisjes,

Vrouwendag, een dag waarop wij vrouwen in de kijker staan.

Vrouwendag, een dag die blijkbaar nog steeds nodig blijkt te zijn, net als de prides. Want nog steeds moeten we aantonen dat we evenwaardig zijn. Nog steeds leven we in een bekrompen maatschappij die het niet aankan om elk mens op aarde als gelijke te zien.

Mijn meisjes.

Vrouwendag, 1 dag in het jaar uitgekozen om ons in de kijker te zetten. Hypocrieter moet het niet worden. Want meisjes van mij, in mijn ogen is elke dag vrouwendag. Elke dag opnieuw zijn jullie het waard om op dat podium te staan en om te zijn wie jullie zijn! Jullie hebben alle kansen in het leven. Jullie kunnen worden wat jullie willen. Laat geen enkel doel te hoog gegrepen zijn want alles maar dan ook alles is mogelijk. Ook al zullen er vaak op jullie pad verschijnen die jullie het tegendeel zullen willen bewijzen.

Vrouwendag, ooit hoop ik dat het niet meer nodig zal zijn om deze dag te laten bestaan. Maar er is nog veel werk aan de winkel, te veel!

Niemand maar dan ook niemand mag jullie tegenhouden. Niemand mag jullie dromen limiteren en niemand mag jullie zeggen dat jullie minder waard zijn!

Jullie zijn de toekomst, jullie zijn het waard!!

Kus, mama!