Wat vliegt de tijd!

Ik denk dat ik maximum 5, nee misschien toch 10 keer met mijn ogen geknipperd heb. En poef, ik heb twee dochters van 20. Hoe dan?

Het zijn er twee

Het lijkt wel gisteren dat de gynaecoloog zei dat jullie echt wel met twee in mijn buik zaten. Twee identieke minimensjes die 8,5 maanden lang ervoor gezorgd hebben dat ik een easy peasy zwangerschap had. Een vlotte bevalling en een start in het ziekenhuis later stonden we in de “echte” wereld.

Bumpy ride

Dat het niet makkelijk was, is een understatement. Want geef toe, twee pagadders, alleen gaan wonen en ergens een poging doen om te gaan werken als je 19 bent, mission impossible zou je denken. Er was hulp he, papa, mama en de grootouders maar uiteindelijk moest ik wel voor jullie zorgen, logisch ook. Dus die automatische piloot waar iedereen het wel eens over heeft, was toen mijn beste vriend.

Opgroeien is ook niet makkelijk! Van baby naar de peuterpubertijd maar dan maal twee, een roller-coaster is er niets tegen. In je kleuterjaren verhuizen, van school veranderen, nieuwe vriendjes leren kennen, makkelijk was dat allemaal niet. Maar jullie hadden elkaar. Hoewel, eens jullie kleuter waren, was het spreekwoord water en vuur zo toepasselijk. En dat ging door tot we beslisten om jullie niet meer samen in de klas te laten zitten. Topidee, echt waar! Het lager onderwijs ging dan ook een pak vlotter dan die kleuterjaren.

Tieners, de ene al wat makkelijker dan de andere (knipoog naar de moeilijkste ;-)). Kalverliefdes en toch die ene jeugdliefde. Alles passeerde de revue.

De deuren slaan nog steeds even hard toe. De zuchten klinken steeds luider en ik ben ervan overtuigd dat die ogen ooit eens uit jullie oogkassen gaan rollen maar verdomd wat ben ik trots op jullie. We hebben het toch maar gedaan. Samen, wij drie tegen de wereld!

Gelukkige verjaardag meisjes!

Tram 2, laat die alsjeblief wat trager rijden dan de vorige, deal ?

Dikke kus, mama X

Eén antwoord op “Wat vliegt de tijd!”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.