Omdat de meisjes jarig waren, ging moeder op zoek naar weeral eens iets anders om klaar te maken voor de familie. Met Pasen schijnt brunchen in te zijn en dat deden we nog nooit dus we gingen daar dan maar voor!
Maar in hemelsnaam wat serveer je op een paasbrunch? Pistoletjes, beleg, salades en blijkbaar is quiche een absolute must! Ik had dat nog nooit gemaakt dus met een bang hartje op zoek naar recepten. Via Pinterest kwam ik op een receptje met tomaat en mozarella en heel toevallig postte Nathalie van Unicorns and Fairytales diezelfde quiche. Geloof mij, hij zag er verrukkelijk uit dus de keuze was snel gemaakt!
Wat heb je nodig?
Bladerdeegvel
3 eieren
Bol mozarella
250 ml melk
100 ml room (ik gebruikte halfvolle)
Verse basilicum
Gedroogde oregano
Peper en zout
10 kerstomaatjes
Hoe klaarmaken?
Verwarm de oven op 180 graden en leg het bladerdeegvel in een vorm! Prik gaatjes in de bodem.
Klop het ei samen met de melk en de room los en voeg peper, zout en oregano toe.
Verdeel de tomaatjes over de bladerdeeg en giet daarna het mengsel er over heen.
Snij de mozzarella in schijfjes en verdeel hem over het mengsel
Laat 30 minuten bakken in de over
Bestrooi met oregano en verdeel wat blaadjes basilicum
De laatste tijd sta ik meer en meer stil bij de opvoeding die mijn kinderen krijgen. Iedereen wil toch weten of hij/zij goed bezig is en op welk vlak verbetering mogelijk is.
De eerste jaren was ik trouwens alleen maar bezig met overleven, me erdoor sleuren, zo goed mogelijk voor de kinderen uiteraard. Want geef toe, op je 18de ben je zelf nog een kind, wel eentje die op slag volwassen geworden is, eentje die direct met beide voeten in de echte wereld staat!
Ik denk trouwens dat het zo een beetje standaard is dat je een deel van de opvoeding die je thuis gekregen hebt, combineert met wat je zelf anders wil zien. Maar wat houdt dat dan precies in? Wat wil je nu precies wel doorgeven aan je kinderen en wat niet?
Ik was er naast overleven al heel snel van overtuigd dat beleefdheid en respect hele grote waarden zijn. En daar hou ik mij nog steeds aan. Mijn haren gaan rechtstaan bij kinderen die niet meer weten wat “dankjewel” nu weer precies betekent.
Dat gezegd zijnd, heb ik mij nooit afgevraagd hoe ik een bepaalde situatie zou aanpakken als die zich voordeed. Ik zie wel wat er gebeurt en sta dus nog regelmatig met mijn mond vol tanden als ik hier een of ander antwoord krijg. Want hoewel die beleefdheid en dat respect er hier ingehamerd zit, loopt het hier ook vaak anders dan ik zou willen! Om maar te zeggen dat die “perfecte opvoeding” (als die al bestaat) hier dus soms ook ver te zoeken is. Ja, ik roep soms tegen mijn bengels. Tuurlijk word ik wel eens boos. Vaak heb ik daar later spijt van!
Maakt mij dit nu een slechte of een mindere mama? Helemaal niet, verre van zelfs! Leren moeten we, uit het positieve én uit het negatieve!
Wat we hier heel belangrijk vinden, is dat de kinderen met alles naar huis kunnen komen en dat elk onderwerp bespreekbaar is. Zo hebben de oudsten bv ook geen uur om thuis te komen als ze uitgaan. Gewoon omdat we weten dat ze zich gedragen en dat ze uit zichzelf op een deftig uur naar huis komen. Waarom zouden we het onszelf dan moeilijk maken? Nu ze naar de hogeschool gaan (ze zitten niet op kot), zijn ze ook een pak minder thuis. Ik verlang enkel van hen dat ik weet wanneer ze thuis eten (en slapen) zodanig dat ik hier niet met mijn eten sta of zoals vorige week, geen eten voorzien heb. (Er zat gelukkig nog wat in de diepvries ;-).)
We proberen ook op zoveel mogelijk ja te zeggen, het moet uiteraard haalbaar blijven hè. En als iets niet lukt, zullen ze daar een deftige uitleg voor krijgen! Wil dat nu zeggen dat mijn kinderen rotverwende nesten zijn? Vergeet dat dus maar!
Ik heb van thuis uit meegekregen dat het noodzakelijke thuis aanwezige is maar willen ze net dat extraatje? Dan zullen ze ervoor moeten werken! De oudste twee hebben zo al jaren weekendwerk en een vakantiejob. Nummertje drie kan niet wachten om te mogen gaan werken. Iets met dan zelf het Kruidvat te kunnen leeg kopen! En de jongens, wel die kunnen klusjes doen! Een beetje zelfstandigheid en kennis van hoe het er in de echte wereld aan toe gaat, kan geen kwaad toch?!
Misschien nog 1 ding! En ik denk dat dat hier onze sterkste troef is! Zorg dat je met je partner op 1 lijn zit! Nee is nee! Dus papa zegt dan ook echt wel nee!
Denk jij nog tips te hebben voor mij, vertel ze mij! Want ook al heb ik twee volwassen dochters, ik leer nog dagelijks bij!
Lap! We hebben opnieuw reden om te feesten! Mini, die niet meer zo mini is, wordt 9! Geen idee wanneer dat gebeurd is! Je knippert een paar keer met je ogen en ineens staat er een bijna-tiener voor je neus! Ik mag er niet aan denken dat ik volgend jaar 5 kinderen in huis heb met 2 cijfertjes in hun leeftijd!
Feest dus! De vraag was vooral: “Wat gaan we nu weer doen?”, want geef toe, na x-aantal feestjes is de inspiratie ver te zoeken! We zijn even gaan denken wat hij graag eet en dan kwamen we bij twee mogelijkheden uit! Of we hielden een pastafeestje of een hamburgerfeestje! Maar aangezien niet iedereen hier pasta lust was de keuze snel gemaakt! Een hamburger slash hotdog party!
Wat hebben we daar nu allemaal voor nodig gehad?
Voor de hotdogs:
Piccolo’s
Zwan worstjes
Zuurkool
Mosterd
Ketchup
Augurken
Voor de hamburgers:
Pistolets
Verse hamburgers (van Renmans, speciaal rond gemaakt!) gebakken tussen de grill
Sneetjes spek (gegrild)
Plakjes smeltkaas
Verschillende sauzen
Ijsbergsla fijn gesneden
Tomaat in plakjes
Ajuin in ringetjes gesneden (gebakken)
Voor het dessert kozen we voor een ijsbuffet! Verschillende soorten ijs die naar keuze afgewerkt konden worden! Advocaat, chocoladesaus, verse slagroom, noem maar op!
Voor ons was dit het laatste verjaardagsfeestje van het jaar! Gelukkig staan er nog andere leuke dingen op de planning!
Benieuwd waar jullie inspiratie blijven halen voor feestjes!
